The Sims Oyununun Psikolojik Bozukluklara Yol Açabileceğinin 13 Kanıtı 

Akbank Müşterisi Ol, Avantajı Yakala

The Sims…
Masum bir “yaşam simülasyonu” gibi görünür ama içindeki karanlık tarafı kimse konuşmaz.
Bir süre sonra oyunu oynamıyorsun — oyun seni oynuyor.
Ve işte elimizdeki kanıtlar: Sims oynarken aslında hafif bir psikolojik bozulma yaşıyor olabiliriz. 😅

1. Tuvalete gitmeyi unutunca panik atak geçiriyoruz.

Evet, karakterin çişi geldiğinde stres katsayımız gerçek hayattaki kadar artıyor.
Çünkü o yapmazsa, “biz” başarısız olduk. Gerçeklik çizgisi: silindi. 🚽💥

2. Ev yaparken iç dekoratör kimliğimiz ortaya çıkıyor — ve durdurulamıyor.

12 saat boyunca “koltuk buraya mı, yoksa 1 kare sağa mı?” diye düşünmek…
OCD (takıntı bozukluğu) simülasyonu gibi. 🛋️😵‍💫

3. Karakteri işe yollayıp kendimiz pijamayla kalıyoruz.

Onlar kariyer yaparken biz hâlâ kahve içiyoruz.
Pasif-agresif depresyonun dijital versiyonu. ☕😶

4. Sim’lerimizi havuza atıp merdiveni kaldırdığımız o an…

“Sadece deneysel bir gözlemdi hocam.”
Evet, psikopatlık semptomu küçük dozda başlamış olabilir. 🏊‍♂️🚫

5. Yeni karakter açıp, eskiyi yok saymak.

Bir anda “bu Sim beni yordu” deyip silmek…
Duygusal bağ kuramama sendromuna hoş geldiniz. ❤️💔

6. Her şeyi kontrol etme isteği.

Sim kendi kendine yemek yapınca bile “dur bakalım, yanlış yapacak” diye müdahale etmek…
Mikro yönetim hastalığına dijital davetiye. 🕹️😬

7. “Free Will” seçeneğini kapatmak.

Çünkü özgürlük fazla karışık bir kavram.
Tanrıcılık oynarken diktatörlüğe kayanlar, biz sizi görüyoruz. 👁️‍🗨️

8. Ev inşa etmek oyundan daha zevkli hale geliyor.

“Oynamak mı? Yoo, sadece mutfak tasarlıyorum.”
Bu noktada oyun, bir yaşam tarzı simülasyonundan çok “kaçış terapisi”ne dönüşüyor. 🏡💭

9. Sim’in sevgilisini aldatıp sonucu izlemek.

“Toplum deneyiydi.”
Ama içten içe biraz da dramı seviyoruz, kabul et. 💔🔥

10. Gerçek hayatta da kafamızda yeşil elmas dönüyor gibi hissediyoruz.

O ikonik “Plumbob” artık bizimle.
Gözümüzün üstünde bir statü çubuğu varmış gibi dolaşıyoruz. 🟢😵

11. Her şeye “motherlode” yazmak istiyoruz.

Para yetmeyince ilk aklımıza gelen çözüm: “motherlode.”
Finansal problemleri büyü-tehlikeli şekilde basitleştirme refleksi. 💸😂

12. Bir Sim’in ölümü bizi garip biçimde etkilemiyor.

Çünkü “yenisini açarız.”
Empati seviyesi: patch güncellemesiyle gelecek. ⚰️😬

13. Gerçek hayat görevlerinden kaçarak sanal görevlerle motive oluyoruz.

Gerçek hayatta bulaşıkları yıkamıyoruz ama Sim’in evini her sabah temizliyoruz.
Bu bir paradoks değil, bu bir yaşam biçimi. 🍽️🧽

🎬 Sonuç:

The Sims sadece bir oyun değil; modern dünyanın minyatür terapisi.
Ama dikkat: fazla oynarsan “Sim” olmaya başlıyorsun.
Bir bakmışsın, duygularının üstünde yeşil bir elmas yanıyor ve biri senin hayatını yönetiyor… 👀