Ulu Önder Atatürk ile aynı dönemde yaşamadığımız için onun anılarına tutunuyoruz. Bu anıda ise Küçük Cemil ile olan diyalogunu bulabilirsiniz.

Atatürk’ün Küçük Cemil Anısı: “Asıl Kumandan O!”

Bazı anılar vardır, kitaplarda uzun uzun anlatılmaz ama insanın kalbine işleyen kısacık bir film sahnesi gibi yer eder. Atatürk’ün “Küçük Cemil” ile yaşadığı o unutulmaz an da tam böyle bir hikâye…

Sene 1922…

Yunan ordusu Anadolu’dan çekilmiş, Türk ordusu İzmir’e doğru ilerlemekte. Herkes büyük bir zaferin heyecanı içinde. Ancak savaş, sadece cephede değil, cephe gerisinde de iz bırakıyor. Kadın, çocuk, yaşlı… Herkesin bu savaşta bir rolü var.

İşte o günlerden birinde, Atatürk bir köye uğruyor.

Ve orada, elinde tüfeğiyle, ama boyundan büyük görevleri sırtlanmış bir çocuk dikkatini çekiyor.

Adı: Küçük Cemil.
Yaşı: 12 bilemedin 13.
Ama yüreği koca bir asker kadar cesur.

Atatürk, merakla soruyor:

— Bu çocuk da mı asker?
Oradakiler cevap veriyor:
— Evet Paşam, cephede görev aldı. Posta taşıdı, tüfek taşıdı, emir götürdü. Her şeyi yaptı.

Atatürk, gülümsüyor.
Sonra ciddi bir ifadeyle etrafındakilere dönüp diyor ki:

“Asıl kumandan o! Çünkü ölümden korkmadan vatanı için savaştı.”

O küçücük çocuğun gözleri parlıyor.
Belki de ilk defa, bir çocuk olarak değil, bir asker olarak görülüyor.
Ve bu söz, sadece onun değil, orada bulunan herkesin yüreğine kazınıyor.

Bu anı neden bu kadar kıymetli?

Çünkü Atatürk, yalnızca büyük komutanları değil, bir çocuğun bile cesaretini takdir eden bir liderdi.
O, vatan sevgisinin yaşla değil, yürekle ölçüldüğünü çok iyi biliyordu.
Ve bunu bir cümleyle tarihe yazdı.

Küçük Cemil kimdir bilinmez belki…

Ama Atatürk’ün o gün söyledikleriyle, onun cesareti koca bir ulusun hafızasına kazınmıştır.